دسته گلهای حاج‌آقا حسين

نیک‌آهنگ کوثر در یادداشت خدمات اکتیویست به مخالفان آزادی وبلاگ ‌نویسی می‌نویسد: "(درخشان) یا می‌داند دارد چه می‌کند و فقط نفع خودش را از این ماجرا می‌جوید، یا نمی‌داند و با رفتارهای نامعقول و کارهای عجیب وغریبش بچه‌های بلاگر داخلی را دچار اتهام‌هایی بی‌اساس خواهد کرد." و سوال می‌کند: "آیا حسین اینها را می‌فهمد؟"

بنظر من از دو حال خارج نيست يا اين شخص نمی‌فهمد و از روی نافهمی، خود و ديگران را به خطر می‌اندازد و يا می‌فهمد و کاملن آگاهانه اين حرکات را انجام می‌دهد.
اگر نمی‌فهمد پس همان ديوانه‌ايست که سنگی را در چاه می‌اندازد و لازم است که ديگران به اين مسئله واقف شوند، اينقدر سنگ "پدرخوانده وبلاگ فارسی" را به سينه نزنند و با قرنطینه کردن اين نقطه ضعف، صدمات بيش از اين را پيش گيری کنند.
اگر می‌فهمد و آگاهانه دست به اين اعمال می‌زند پس باز از دو حال خارج نيست، يا معتقد است که عمر اين رژيم بسر آمده و می‌تواند سرمشقی برای ديگران باشد و سقوط اين رژيم را شدت دهد و يا از طرف رژيم مامور است که با این حرکات زمينه را برای سرکوب و خفقان هرچه بيشتر مردم آماده سازد (فرمول کنفرانس برلن).
در حالت اول نشان می‌دهد که درک درستی از اوضاع سياسی جاری ندارد و لازم است که با همان روش قرنطينه با او برخورد شود. و اما اگر حالت دوم صادق باشد که تکليف همه کاملن روشن است، بايستی از او فاصله گرفت و طبل رسوائيش را در کوچه و خيابان زد و به هر دو طرف قضيه (آمريکا و ايران) نشان داد که اين سناريوهای تکراری ديگر تماشاچی ندارد.