شکر خوردن‌های اساسی

من معمولن به جزئيات اعمال دست‌اندرکاران جمهوری اسلامی خورده‌ نمی‌گيرم چرا که معتقدم کاری بيهوده است، خانه از پای بست ويران است. اما بعضی از شکر‌خوردن‌های اين جانيان, خون انسان را به جوش می‌آورد.
یکی از فاطمه اره‌های مجلس اسلامی گفته‌است: "زنان جهان و از جمله ايران از خانم رايس به عنوان يک سياستمدار زن انتظار دارند که تصميم گيری ها را در جهت صلح و نه به سوی جنگ و بدبينی هدايت کند."
به اين خانم بايد گفت: "هرکی ميگه پنير، تو برو بمير" آخه آدم پررو, تو برای رژيمی کار ميکنی که حتا تحمل جمع شدن چند زن و دختر در پارکی را ندارد و آنها را با چماق نوازش اسلامی ميدهد، صدها انسان بيگناه را در زندانها در بدترين شرايط و زير شکنجه‌های طاقت فرسا نگه داشته است، آدم ها را در خيابان می‌رباید و در اماکن نامعلوم به قتل ميرساند، به خانه مردم ميريزد و سر آنها را گوش تا گوش می‌برد و هزاران جنايت ديگر که ليست آنها حتا در جيب گشاد آخوندها جا نمی‌شود.