کد داوينچی (The Da Vinci Code)

من متاسفانه و يا خوشبختانه کتاب کد داوينچی را نخوانده‌ام و نمی‌توانم فيلم را با کتاب مقايسه کنم. اين فيلم اشکالات زيادی دارد و شايد بزرگترين عيب آن انتخاب تام هنکس در نقش یک استاد "علامت ‌شناسی" است که ناخواسته در جريان حل معمای يک قتل و ماجراهای وابسته به آن قرار می‌گيرد. تام هنکس هنرپیشه‌ای درجه اول است که تخصص در بازی شخصیت‌ها دارد اما آقای پرفسور در اين فيلم شخصيتی نيست، بلکه فردی‌ست که فقط در قبال ماجراها و مسائل مختلف پيچ در پيچ فيلم عکس‌العمل نشان می‌دهد (به نوعی يک اينديانا جونز ترسو) و تام هنکس، که اهل عمل است و نه عکس‌العمل، در اين نقش گير است و امکان بازی ندارد. حتی آنجا که به‌خاطر تجربه تلخ کودکی ترس خود را از اماکن تنگ نشان می‌دهد، قابل باور نيست.
فيلم تقريبا دو ساعت و نيم طول می‌کشد. دو ساعت و نيم مملو از معما، رمز، توطئه، حادثه و ماجرا، اما وقتی که از در سينما بيرون می‌آيی تمام آنها را فراموش می‌کنی.
به جرات می‌توان گفت اگر اين فيلم از روی کتابی پر‌فروش ساخته نشده‌ بود، روی دست سازنده‌اش باد می‌کرد.