عقب ماندگی سنتی

يکی از بدبختی‌های ما مردمان جهان سوم وابستگی و دلبستگی به سنتها و احساس اجبار به اجرای آنها در حد مرگ است. بسیاری از این سنت‌ها هيچگونه ارتباط و تناسبی با زمان حال ندارند و ما آنها را همچون غل و زنجيری سنگين به دلخواه به پايمان بسته‌ايم.

به‌ طور مثال در پاکستان حقوق متوسط سرانه ۴۰۰ دلار و خرج یک عروسی بین ۴۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ دلار است که جمله از طرف خانواده عروس پرداخت می‌شود.
بسياری از خانواده ها با به دنيا آمدن فرزند دختر شروع به پس انداز خرج عروسی می‌کنند. اجرای مجلس عروسی مجلل با ميهمانان فراوان يک اجبار است و از آن گريزی نيست چرا که نشانه اصالت خانواده عروس و میزان ارزشی‌ست که خانواده داماد برای عروس قائل خواهد شد.
حال دولت پاکستان که مصمم است به نوعی از این ولخرجی جلوگیری کند، قانونی را تصويب کرده است که طبق آن خانواده عروس از بسياری خرج‌ها از جمله شام عروسی منع شده ‌است و خطاکاران مورد پيگرد قانونی قرار می‌گيرند.

به قول زنده یاد عزیز نسین "ما آدم نمی‌شویم."